- Autor
- Wocial Michał (Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie)
- Tytuł
- Humor w dziejach chrześcijaństwa jako element wychowania społecznego
Humor in the History of Christians as an Element of Social Education - Źródło
- Konińskie Studia Społeczno-Ekonomiczne, 2018, T. 4, nr 2, s. 131-140, bibliogr. 19 poz.
- Słowa kluczowe
- Religie chrześcijańskie, Historia, Wychowanie
Christian religions, History, Parenting - Uwagi
- summ.
- Abstrakt
- W każdej z omawianych epok znaleziono dowód na to, że kultura chrześcijańska afirmowała postawę humoru. Czyniła to z różnym co prawda natężeniem, ale nieprzerwanie. Zarzuty, które stawiano, dziś same są obiektem zarzutów, bo wypływały najczęściej z pesymistycznej i defetystycznej wizji świata i człowieka, tak dalekiej od ducha Ewangelii. Wraz z rozwojem teologii duchowości humor coraz bardziej stawał się wartością. Przez to rysował się również jako cel dla chrześcijan dążących do świętości. (abstrakt oryginalny)
The article analyzes the relation between a sense of humor and Christianity. It chronologically pass through epochs and writings: the Bible, the Fathers of the Church, the Middle Ages, modern times and present day. The article shows on specific examples of texts and people (most often saints), that the sense of humor was at all epochs part of Christian spirituality and culture shaped by it. It also presents currents int theology (f.e. Jansenism), which aspire to minimize humor and joy in the life of a Christian. (original abstract) - Pełny tekst
- Pokaż
- Bibliografia
-
- Augustyn J. (2003). Zmysł humoru. Życie Duchowe, 33, 135-138.
- Bergson H. (1900). Le rire. Essai sur la signification du comique. Paryż: Alcan.
- Bosko J. (1987). Wspomnienia Oratorium. Warszawa: Wydawnictwo Salezjańskie.
- Chesterton G. K. (1949). Święty Tomasz z Akwinu. Katowice: Księgarnia św. Jacka.
- Chesterton G. K. (1949). Święty Franciszek z Asyżu. Katowice: Księgarnia św. Jacka.
- Dacquino G. (1998). Psicologia di don Bosco. Torino: SEI.
- Dajczer T. (1998). Rozważania o wierze. Częstochowa: Święty Paweł.
- Eco U. (1991). Imię róży. Warszawa: PIW.
- Freud S. (1905). Der Witz und seine Bezienhung zum Unbewußten. Leipzig: Franz Deuticke.
- Kern R. (1991). Humor Ojców Pustyni. Lublin: Wydawnictwo Kerygma.
- Kluz W. (1978). Ojciec. Jan XXIII. Kraków: Wydawnictwo WAM.
- Kudliński T. (1985). Vademecum teatromana. Warszawa: LSW.
- Matusewicz Cz. (1976). Humor, dowcip, wychowanie. Warszawa: Nasza Księgarnia.
- McGinley P. (1972). Podpatrując świętych. Warszawa: PAX.
- Metzger B. M., Coogan M. D. (2004). Słownik wiedzy biblijnej. Warszawa: Vocatio.
- Mroczkowski P. (1959). G. K. Chesterton a zagadnienie humoru w kulturze katolickiej. ZN KUL, 2(1).
- Mroczkowski P. (red. i wybór). (1974). G. K. Chesterton, 1874 1974. Pisma wybrane. Kraków: Znak.
- Kaczorowski, B. (red.). (2004). Nowa Encyklopedia Powszechna, t. 6. Warszawa: PWN.
- Walkusz, J. i in. (red.). (1993). Encyklopedia katolicka, t. 6: Graal - Ignorancja. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL.
- Cytowane przez
- ISSN
- 2391-8632
- Język
- pol
- URI / DOI
- http://dx.doi.org/10.30438/ksse.2018.4.2.3
