- Autor
- Szpura Anna (Instytut Rozwoju Miast i Regionów)
- Tytuł
- Kształtowanie wskaźnika minimalnej powierzchni biologicznie czynnej w dokumentach planistycznych na przykładzie gminy Chrzanów
Shaping the Minimal Biologically Active Area Index in Planning Documents on the Example of the Municipality of Chrzanów - Źródło
- Urban Development Issues, 2021, vol. 72, s. 136-148, rys., tab., bibliogr. 18 poz.
Problemy Rozwoju Miast - Słowa kluczowe
- Planowanie przestrzenne, Polityka przestrzenna, Zagospodarowanie przestrzenne, Zmiany klimatyczne, Ekologia
Spatial planning, Spatial policy, Spatial development, Climate change, Ecology - Uwagi
- streszcz., summ.
- Kraj/Region
- Chrzanów
Chrzanow - Abstrakt
- Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym obliguje do określania w dokumentach planistycznych, tj. w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, podstawowych parametrów zabudowy, m.in. minimalnej powierzchni biologicznie czynnej(PBC). W praktyce planowania przestrzennego, pomimo prostej konstrukcji ww. wskaźnika, ustalenie jego wartości w studium jest problematyczne z uwagi na konieczność poszukiwania konsensusu pomiędzy środowiskowymi, ekonomicznymi i prawnymi aspektami kształtowania struktur funkcjonalno-przestrzennych. Głównym celem badań opisanych w niniejszym artykule było poznanie, jak ustalenia studium w zakresie wskaźnika minimalnej powierzchni biologicznie czynnej mogą wpływać na kształtowanie autentycznej powierzchni tych terenów. Jednym z ważnych etapów analizy było ustalenie wartości wskaźnika minimalnej powierzchni biologicznie czynnej dla terenów przeznaczonych pod zabudowę w mpzp aktualnie obowiązujących na terenie gminy Chrzanów. Dla rezerwy terenów wskazanych w projekcie dokumentu pod zabudowę przeprowadzono symulację faktycznej powierzchni terenów biologicznie czynnych, uwzględniając trzy alternatywne warianty określania wartości wskaźnika PBC. Z przeprowadzonych badań wynika, że wyznaczanie wartości wskaźnika PBC w studium na podstawie analizy zapisów planów miejscowych znacząco wpływa na zmniejszenie powierzchni terenów biologicznie czynnych w porównaniu z zaleceniami i standardami określonymi przez naukowców i specjalistów. (abstrakt oryginalny)
Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym obliguje do określania w dokumentach planistycznych, tj. w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, podstawowych parametrów zabudowy, m.in. minimalnej powierzchni biologicznie czynnej(PBC). W praktyce planowania przestrzennego, pomimo prostej konstrukcji ww. wskaźnika, ustalenie jego wartości w studium jest problematyczne z uwagi na konieczność poszukiwania konsensusu pomiędzy środowiskowymi, ekonomicznymi i prawnymi aspektami kształtowania struktur funkcjonalno-przestrzennych. Głównym celem badań opisanych w niniejszym artykule było poznanie, jak ustalenia studium w zakresie wskaźnika minimalnej powierzchni biologicznie czynnej mogą wpływać na kształtowanie autentycznej powierzchni tych terenów. Jednym z ważnych etapów analizy było ustalenie wartości wskaźnika minimalnej powierzchni biologicznie czynnej dla terenów przeznaczonych pod zabudowę w mpzp aktualnie obowiązujących na terenie gminy Chrzanów. Dla rezerwy terenów wskazanych w projekcie dokumentu pod zabudowę przeprowadzono symulację faktycznej powierzchni terenów biologicznie czynnych, uwzględniając trzy alternatywne warianty określania wartości wskaźnika PBC. Z przeprowadzonych badań wynika, że wyznaczanie wartości wskaźnika PBC w studium na podstawie analizy zapisów planów miejscowych znacząco wpływa na zmniejszenie powierzchni terenów biologicznie czynnych w porównaniu z zaleceniami i standardami określonymi przez naukowców i specjalistów. (original abstract) - Dostępne w
- Biblioteka SGH im. Profesora Andrzeja Grodka
- Pełny tekst
- Pokaż
- Bibliografia
-
- Burchard-Dziubińska M., 2016, Adaptacja terenów zurbanizowanych do zmian klimatu, [w:] A. Rzeńca (red.), Ekomiasto#Środowisko. Zrównoważony, inteligentny i partycypacyjny rozwój miasta, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź, 143-163. https://doi.org/10.18778/7969-576-8.07.
- Dąbrowska-Milewska G., 2010a, Standardy Urbanistyczne jako narzędzie racjonalnej gospodarki terenami w mieście, Czasopismo Techniczne. Architektura 6-A, 107(14), 17-24.
- Dąbrowska-Milewska G., 2010b, Czy w Polsce potrzebne są krajowe standardy urbanistyczne dla terenów mieszkaniowych?, Architecture et Artibus, 2(1)/2010, 12-16.
- Dąbrowska-Milewska G., 2010c, Standardy urbanistyczne dla terenów mieszkaniowych - wybrane zagadnienia, Architecture et. Artibus, 2(1)/2010, 17-31.
- Fogel A., 2014, Prawne uwarunkowania ochrony terenów zieleni, otwartych i gruntów niezasklepionych w planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym miast, Instytut Gospodarki Przestrzennej i Mieszkalnictwa w Warszawie, Warszawa. Dostępne na: http://docplayer.pl/14795400-Dr-anna-fogel-instytut-gospodarki-przestrzennej-i-mieszkalnictwa-w-warszawie.html [data dostępu: 02.07.2021].
- Giedych R., 2015, Wskaźniki ekologiczno-przestrzenne jako standard kształtowania zabudowy mieszkaniowej, [w:] B. Szulczewska (red.), Osiedle mieszkaniowe w strukturze przyrodniczej miasta, Wydawnictwo SGGW, Warszawa.
- Maciejewska A., Krygielska B., 2011, Rola i znaczenie przestrzeni biologicznie czynnych, Przykład Miasta Stołecznego Warszawy, Studia KPZK, 142, 89-99.
- Krajowa Polityka Miejska 2030, 2021, Karta rozwiązania P.01.5.: Wdrożenie do polityki miejskiej i polityki przestrzennej zasad kształtowania miasta zwartego) dla wyzwania: Kształtowanie miasta zwartego oraz przeciwdziałanie chaotycznej i niekontrolowanej suburbanizacji, Materiały pokongresowe, Kraków, Dostępne na: obserwatorium.miasta.pl/aktualizacja-kpm-wyzwania-i-rozwiazania/ksztaltowanie-przestrzeni-wyzwania-i-rozwiazania/ [data dostępu: 23.10.2021].
- Ogrodnik K., Idea Miasta zwartego - definicja, główne założenia, aktualne praktyki, Architecture et. Artibus, 4/2015, 35-42.
- Olczyk H., 2018, Znaczenie powierzchni biologicznie czynnej w kształtowaniu środowiska Wrocławia, praca doktorska obroniona na Wydziale Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, Wrocław.
- Projekt Ustawy Kodeks Urbanistyczno-Budowlany z dnia 30 września 2016 r. Dostępne na: https://legislacja.rcl.gov.pl/docs//2/12290463/12382118/12382119/dokument247655.pdf [data dostępu: 23.10.2021].
- Projekt Krajowych Przepisów Urbanistycznych z dnia 17 sierpnia 2010 r. Dostępne na: https://grafik.rp.pl/grafika2/572896 [data dostępu: 23.10.2021].
- Szczepański P., Mrozik K., Raszka B., 2014, Wskaźnik powierzchni biologicznie czynnej jako narzędzie równoważenia struktury przestrzennej gminy miejskiej Luboń, Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, 339, 220-228. https://doi.org/10.15611/pn.2014.339.20.
- Szulczewska B., Giedych R., 2010, Ekologiczno-przestrzenne wskaźniki stosowane w planowaniu i projektowaniu terenów osiedli mieszkaniowych, [w:] M. Kosmala (red.), Zieleń osiedlowa - stan obecny i wskazania do poprawy, Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych Oddział Toruń, Toruń, 7-22.
- Szulczewska B., Giedych R., Borkowski J., Kuchcik M., Sikorski P., Mazurkiewicz A., Stańczyk T., 2014, How much green is needed for a vital neighbourhood? In search for empirical evidence, Land Use Policy, 38, 330-345. https://doi.org/10.1016/j.landusepol.2013.11.006.
- Szulczewska B., Giedych R., Solarek K., 2015, Problemy stosowania wskaźnika terenów biologicznie czynnych na tle wyników badań - podsumowanie, [w:] B. Szulczewska (red.), Osiedle mieszkaniowe w strukturze przyrodniczej miasta, Wydawnictwo SGGW, Warszawa, 141-148.
- Zgierski K., Szulczewska B., 2009, Wskaźnik terenów biologicznie czynnych jako instrument kształtowania przestrzeni w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego m. st. Warszawy, Biuletyn KPZK PAN, 240.
- Ziobrowski Z., 2012, Urbanistyczne wymiary miast, Instytut Rozwoju Miast, Kraków.
- Cytowane przez
- ISSN
- 1733-2435
- Język
- pol
- URI / DOI
- http://dx.doi.org/10.51733/udi.2021.72.13
